Bus rampscenario.

Sportief als ik ben, dat blijkt wel uit mijn hardloopmomenten die zo ongeveer eens per maand voorkomen wanneer het zonnetje schijnt en ik absoluut helemaal niks te doen heb, fiets ik normaal altijd naar school. Maar liet het vandaag nou echt zo'n regenachtige baaldag zijn en ja, zeg nou eerlijk, die bushalte recht voor mijn huis staat er toch niet voor niets?
Maar eerlijk gezegd, ben ik niet zo'n ongelovelijke fan van bussen. Of beter gezegd, wel van bussen maar niet altijd van de mensen die erin zitten.

Wanneer je dan toch al zo'n regenachtige baaldag hebt gaat het meestal al mis bij het moment dat je instapt. Wanneer je zo vrolijk mogelijk, 'hallo', zegt en de buschauffeur in kwestie je ongelovelijk moeilijk aankijkt. Je zou toch bijna denken dat je iets verkeerds doet.. Nu vergeet ik nog bijna het moment waarop je netjes met je portomonee in de regen staat te zwaaien wanneer je dan eindelijk, tien minuten te laat, de bus aan ziet komen. Voordat je dan daadwerkelijk instapt wordt je begroet met een gigantische plens water over je heen. Misschien de reden dat er geen 'hallo' meer af kan? Na nog wat gerommel en een geërgerde blik omdat je niet contant betaald, kan je, inmiddels compleet doorweekt, plaatsnemen.

Zo'n vijftien minuten later is de bus inmiddels aardig volgestroomd met doorweekte katjes en bezwete mensen die, ook al is de bus ruim tien minuten te laat, toch nog moesten rennen om de bus te halen. Nog twee haltes verder komt er een jongen de bus binnen die eruit ziet alsof hij bij een slager vandaan komt, zo ruikt ie trouwens ook. Wanneer hij verder de bus inloopt en om zich heen kijkt naast wie hij plaats zal nemen, begin ik nog snel een schietgebedje en probeer geen oogcontact te maken. Mislukt, natuurlijk. Op dat soort momenten word ik namelijk te nieuwschierig en ga ik toch kijken..

Met een verlegen lachje vraagt hij vriendelijk of de stoel naast me bezet is. 'Natuurlijk niet', antwoord ik vriendelijk en neem mijn doorweekte tas op schoot. 'Goh, regende het bij jou ook?', begint hij een gesprek aan te knopen. Het allerlaatste waar ik op dat moment zin in heb, is een weer-praatje met iemand die.. Nou ja, je snapt me wel. Vriendelijk maar kortaf antwoord ik, 'Ja'. Vervolgens stop ik zo snel als ik kan mijn oordopje van mijn mp4, die inmiddels uitgevallen was, weer terug.

Morgen ga ik weer lekker op mijn oude, vertrouwde fiets. Met of zonder regenpak!